پدرش از مستوفيان خوش خط بود و تا حدى با موسيقى ايرانى آشنايى داشت و آواز هم مى خواند. مادرش پيانو مى نواخت و خواهرانش نزد مرتضى نى داود تار مى آموختند.
در مراوده با خانواده ى بنان، نى داود به صداى خوش و استعداد بنان پى برد و او را تشويق به فراگرفتن و خواندن آواز كرد.
غلام حسين بنان الدوله چون از آواز خواندن در جمع اكراه داشت گاه صداى خود را در دستگاه فنوگرافى كه در منزل داشت ضبط مى كرد و بنان از كودكى و نوجوانى در غياب پدر از دستگاه فنوگراف صداى او را مى شنيد و تقليد مى كرد.
پس از چندى نزد ضيا الذاكرين رثايى رفت و با دستگاه هاى موسيقى ايرانى آشنا شد و سپس نزد ناصر سيف به فراگرفتن آواز ادامه داد. از سال ١٣١٥ به سمت بايگان در اداره ى كل كشاورزى استخدام شد و چندى بعد به شركت ايران بار در اهواز منتقل شد و بعد به اداره ى كل غله و نان رفت.
در سال ١٣٢١ عبدالعلى وزيرى ، غلام حسين بنان را به روح الله خالقى كه در آن زمان معاون اداره ى كل موسيقى كشور بود معرفى كرد و على نقى وزيرى كه با بنان نسبت خانوادگى داشت صداى خوش او را مورد تأييد قرار داد و بنان براى دادن امتحان آواز به اداره ى راديو رفت.
در جلسه امتحان، جز خالقى ، ابوالحسن صبا هم حضور داشت. به بنان مى گويد سه گاه بخواند.
غلام حسين بنان سه گاه را مى خواند و صبا با ويولن همراهى اش مى كند.
خالقى با اشاره از صبا مى خواهد ننوازد و به بنان مى گويد گوشه ى حصار بخواند .
بنان مى خواند و به سه گاه فرود مى آيد.
در آزمايش قبول مى شود و با اركستر نوين راديو كه زير نظر على نقى وزيرى تشكيل شده بود همكارى اش را آغاز مى كند.
